Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was mijn moeder niet zo lang geleden gestorven. Het verdriet was allesoverheersend.

Eefje - 45 - ondernemer

Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was mijn moeder niet zo lang geleden gestorven. Het verdriet was allesoverheersend. Ik had het gevoel dat de grond onder mijn voeten wegzakte. En hoewel mijn partner – inmiddels mijn man – en ik een stabiele relatie hadden, was een kind op dat moment geen optie. Dat beseften we allebei heel goed. Bij het eerste gesprek in het abortuscentrum bleek ik bijna 12 weken zwanger. Ik had helemaal niet door had dat ik al zo ver was. Soms ligt je hoofd zo overhoop, dat je het overduidelijke gewoon negeert of niet wilt zien.

De keuze om de zwangerschap af te breken was duidelijk, maar daarom niet makkelijk. Ik vond de behandeling vreselijk. Achteraf nam ik mijn zus en schoonzus in vertrouwen. Ze reageerden allebei niet zoals ik had verwacht of gehoopt. Vanuit hun perspectief leek het misschien ook niet logisch. We hadden de leeftijd, de middelen en waren goed samen; en toch was een kind voor ons op dat moment niet mogelijk. Er werden verder niet te veel vragen gesteld. De kans om er uitgebreid over te praten, kwam er naar mijn gevoel nooit.

Ruim anderhalf jaar later was de situatie anders. Het verdriet kreeg een plaats, er was meer rust in mijn hoofd en we voelden ons wel klaar voor een kind. Onze dochter is nu 18, pas afgestudeerd en gestart aan de universiteit. Nog eens 1,5 jaar later werd onze zoon geboren. Ongepland, maar wel heel erg gewenst. We zien onze kinderen opgroeien tot volwassen mensen en zijn ongelooflijk trots. Ik geef hen mee dat alles bespreekbaar is en dat je best zonder oordeel in het leven staat. Dat het oké is om te genieten van seks, liefst op een veilige manier. Maar ook dat het kan mislopen – zelfs mét anticonceptie – en dat we gelukkig in een land leven waar je in dat geval opties hebt.

Soms laat ik me verleiden door de gedachte ‘Wat als…’ Ik weet nu dat je als mens vaak weerbaarder bent dan je denkt. Ik graaf bewust niet te diep in het verleden. Ik geloof nog altijd dat het op dat moment in ons leven de juiste beslissing was. We praten er samen zelden nog over. Misschien moeten we dat meer doen. Of net ook niet.

Soms laat ik me verleiden door de gedachte ‘Wat als…’ Ik weet nu dat je als mens vaak weerbaarder bent dan je denkt.