Luna – Nederlandstalige Abortuscentra

Hoe kunnen wij helpen?

De LUNA abortuscentra bieden psychosociale begeleiding en medische behandeling als je ongewenst of ongepland zwanger bent. We nemen de tijd voor een gesprek en ondersteunen je om de voor jou beste keuze te maken.

Hoe kunnen wij helpen?

Chat met LUNA

Nieuws

LUNA Gent krijgt allereerste Emilie-award

Podcast ‘Breek de Week’ over abortus

Campagne pleit voor nieuwe abortuswet

Nieuw lespakket

Opinie

Linde Lost Het Op

Podcast “Snapt ge mij nu?”

Een keuze hebben, is levensbepalend

Het LUNA team staat voor je klaar

Digitale sedatie

Abortus is geen zwart-wit verhaal

Blogtip

Verhalen

Diagnose Klinefelter, weg van de roze wolk

Ik wil mijn verhaal delen om erkenning te vinden en het gevoel te hebben dat ik dit niet alleen draag.

Naast ‘moeilijk zwanger’ worden, bestaat er ook iets als ‘extreem vruchtbaar’ zijn. Ook dat is een taboe.

Ik was 24 en had net een relatie achter de rug met een jongen. Hij was mijn soulmate, maar blijkbaar hield hij er meerdere ‘soulmates’ op na. Toch liet ik me nog een keer verleiden en werd ik zwanger.

Ik was 42 en ongepland zwanger. We hebben al een dochter, die op dat moment 11 jaar was, en voelden ons te oud.

Ik ben opgelucht dat het is weggehaald, is dat slecht?

In de wachtzaal merk je dat je niet alleen bent. Vrouwen van verschillende leeftijden, origines, … maken er dezelfde keuze.

De ene dag wilde mijn vriend er helemaal voor gaan, de andere dag weer niet.

Ik maakte een afspraak in de veronderstelling dat ik 7 weken zwanger was; dat bleken er 17 te zijn.

Soms voelt het alsof ik in twee werelden leef. Mijn familie en vrienden in Nederland stonden lijnrecht tegenover de cultuur in Latijns-Amerika.

Ik raakte zwanger na een onenightstand en kwam erachter een dag voordat ik op vakantie vertrok met de familie.

Toen mijn zoontje een paar maanden oud was, raakte ik zwanger. Ongepland, maar we besloten om de zwangerschap wel verder te zetten.

De avond na de behandeling kwam ik thuis en deed ik alsof er niks gebeurd was. Ik praatte over school en verder over niks.

Mijn toenmalige vriend was er klaar voor, maar ik nog niet.

Iedereen vond het logisch dat mijn vriendin het moeilijk had. Het leek alsof ik een buitenstaander was in mijn eigen verhaal.

Jaarlijks sta ik op de uitgerekende datum stil bij het leven dat er niet is en mijn leven dat er wel is.

De keuze om de zwangerschap stop te zetten was de moeilijkste beslissing die we als koppel ooit hebben moeten maken.

Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, was mijn moeder niet zo lang geleden gestorven. Het verdriet was allesoverheersend.

Het is voor mij heel belangrijk om – áls ik een kind ter wereld breng – ervoor te zorgen dat het de best mogelijke kansen heeft vanaf het prilste begin.

Ik had nooit stilgestaan bij het taboe rond abortus, tot ik zelf in de situatie zat.

Ik was 18 jaar toen ik mijn zoon kreeg. Niet gepland, maar wel gewenst. Abortus was toen geen optie voor mij.

Maar zelden praten mensen over de échte impact die een kind op je leven heeft. En het feit dat een kind alles op z’n kop zet.

Ik heb 3 maanden getwijfeld, tot de wettelijke termijn me dwong een beslissing te nemen.

5 dagen voor ik ongesteld moest worden, merkte ik al veranderingen aan mijn lichaam.

Ik was 21 jaar en had afgesproken met een jongen. Hij ging te ver, zonder mijn toestemming.

Ik kende de theorie van naald tot draad, en toch liep het mis.

Mijn beslissing was zeer duidelijk, ik ging voor een abortus en stond daar vrij nuchter tegenover.

Volg ons op sociale media

facebook

Instagram

YouTube

Linkedin